HISTORIA SZKOŁY
ROZDZIAŁ I
Według źródeł (kronika szkoły w oryginale w języku niemieckim – niemiecki rękopis gotycki) szkoła miała swój początek w końcu XIX w. (ok. 1891r.). Był to jeszcze okres zaborów. A wieś Ostrowite znajdowała się pod zaborem pruskim.
Szkolnictwo dla państwa pruskiego było częścią składową kwestii narodowościową. Władze pruskie od początku traktowały szkolnictwo na ziemiach polskich jako nierozerwalną część ogólnopruskiego systemu oświatowego. Szkolnictwo elementarne (ludowe) było podstawowym środkiem w kształceniu najszerszych warstw ludności.
Szkoła ludowa w Ostrowitem początkowo mieściła się w budynku nieopodal pałacu właściciela majątku. Były tam umieszczone dwie klasy szkolne oraz mieszkanie dla nauczyciela.
W 1905 r., po wprowadzeniu się zarządcy skarbowego majątku Golusińskiego, pałac, po przebudowie, przekształcono w trzyklasową szkołę wyznania katolickiego, a następnie przemieniono ją na ewangelicką. W dotychczasowym budynku szkolnym ulokowano szkołę gospodarstwa domowego, której otwarcie nastąpiło na przełomie X/XI 1905r. Uczono tu dziewczęta gotowania, prowadzenia domu i robótek ręcznych.
Z wielu funkcjonujących w okolicy szkół wiejskich, szkoła ludowa w Ostrowitem była największa, a dzieci uczęszczające do niej, w większości, pochodzenia niemieckiego. Po przeprowadzce w 1905r. do wyremontowanego budynku (pałac dzierżawcy majątku) istniała w nim trzyklasowa szkoła, w której stworzono dogodne warunki pracy; sale lekcyjne były obszerne i nie przepełnione.
W latach 1898 – 1914 uczęszczało do niej przeciętnie 150 uczniów. Nauczycielami byli z reguły Niemcy i protestanci. Placówka realizowała zadania germanizacji dzieci polskich, ale równocześnie dawała elementarne wykształcenie, likwidując analfabetyzm.
Zapiski kroniki szkolnej zdradzają, jakie uroczystości obchodzono w szkole w latach 1891-1914. Władze pruskie bardzo starannie dbały o wychowanie młodzieży w duchu lojalizmu i oddania dla króla – cesarza i całej rodziny cesarskiej.
Urodziny „Jego Najłaskawszej Cesarsko – Królewskiej Mości” obchodzono uroczyście każdego roku 27 stycznia. Uroczystości rozpoczynały się o godz. 9:00 modlitwą i śpiewem. Później nauczyciel przemawiał do dzieci i wpajał im przekonania o wielkich zaletach Niemców oraz o niedoskonałości i niższości innych narodów. Po przemowie dzieci szkolne śpiewały pieśni narodowe i recytowały wiersze, po czym otrzymywały „wolny czas”. Budynek szkolny udekorowany był chorągwiami, a w nocy iluminowany.
Drugie coroczne święto to 2 września. Tego dnia informowano dzieci szkolne o doniosłym znaczeniu zwycięstwa na Francuzami pod Sedanem; w rocznicę tę odznaczano i uznawano żyjących jeszcze uczestników wojny, oraz pamiętano o poległych bohaterów. Dzieci deklamowały patriotyczne wiersze, po czym wznoszono trzykrotny wiwat na cześć Cesarza, a po odśpiewaniu pieśni „Ciebie Boże chwalimy”, rozchodzono się do domów.
Pamiętano również o innych uroczystościach o charakterze ludowym i jubileuszowym. W dniu 13 września 1910 r. szkoła obchodziła swoje święto. W obecności miejscowego inspektora szkolnego – pastora Pakla oraz wielu rodziców, prezentowano ćwiczenia i gry gimnastyczne.
16 czerwca 1913 roku obchodzono jubileusz 25 – lecia objęcia rządów przez Cesarza. Podczas uroczystego spotkania z uczniami, nauczyciel w przemowie wymienił zasługi panującego. Po odśpiewaniu pieśni patriotycznych dzieci zwalniano z zajęć szkolnych.
18 października 1913 roku obyła się uroczystość z okazji setnej rocznicy bitwy narodów pod Lipskiem. Opowiadano wówczas uczniom o wydarzeniach sprzed 100 – u lat oraz uświadamiano doniosłość zwycięstwa wojsk sprzymierzonych nad Napoleonem.
Pierwszą wzmiankę o ilości dzieci w szkole podaje kronika w 1905r. Wówczas szkoła ludowa w Ostrowitem liczyła 177 uczniów (w tym 137 wyznania ewangelickiego, a 40 – katolickiego). Do 1907r. liczba dzieci wzrosła do 203 osób.
Dzieci uczęszczające do szkoły miały cztery razy w roku wakacje: letnie, jesienne, z okazji Bożego Narodzenia i Zielonych Świąt. Poza tym , na prośbę zarządcy skarbowego majątku, uczniom udzielano wolnych dni w czasie nasilenia prac polowych np. pieleniu buraków i zbieraniu ziemniaków.
Zdarzało się również, iż szkołę zamykano na okres kilku tygodni z powodu epidemii chorób. W kronice jest wzmianka z dnia 3 marca 1897r. o zawieszeniu zajęć szkolnych na okres 3 tygodni z powodu epidemii dyfterytu. W kwietniu 1899 r. wybuchła epidemia szkarlatyny. Spowodowało to zamknięcie szkoły na okres 4,5 miesiąca. W 1906r. i 1909r. frekwencja w szkole spadła do 77,7% z powodu licznych zachorowań na jaglicę. Następnie w roku 1914 od czerwca do połowy sierpnia, ponownie wybuchła epidemia szkarlatyny.
ROZDZIAŁ II
Po przejęciu powiatu wąbrzeskiego przez władze polskie w 1920r., mieszkańcy Ostrowitego byli wyłącznie narodowości niemieckiej (za wyjątkiem 5-ciu gospodarzy polskich).
Sytuacja zmieniła się radykalnie po wojnie polsko – bolszewickiej, kiedy Niemcy zaczęli sprzedawać osady, a kupowali je Polacy z byłej Kongresówki, Małopolski i emigranci z Ameryki. Pod koniec 1922r. mieszkańcy Ostrowitego narodowości polskiej liczyli 75% ludności. Mimo iż procent ludności systematycznie wzrastał, szkoła pozostała ewangelicka, z powodu braku nauczycieli katolickich. Dopiero w 1922r. w tutejszej szkole została zatrudniona pierwsza polska nauczycielka – Panna Okonkówna. W 1923r. rozpoczął pracę drugi polski nauczyciel – Pan Pastwa.
W wyniku tych zmian 1 sierpnia 1923 roku szkoła w Ostrowitem została przekształcona w szkołę katolicką.
W okresie międzywojennym w szkole obchodzono liczne święta i uroczystości, zawsze głęboko przeżywane przez uczniów i nauczycieli. Z zapisków w kronice wynika, że obchody te były organizowane prawie zawsze wespół ze szkołą w Poćwiardowie. Obie placówki współpracowały ze sobą, dzieci razem spotykały się na mszach, pochodach, występach, zabawach. W latach 1920-1939 w kronice odnotowano obchody uroczystości z okazji: 3 Maja, 11 Listopada – rocznicy odzyskania niepodległości przez Polskę, rocznicy koronacji Bolesława Chrobrego, imienin Marszałka Józefa Piłsudskiego, okrągłych rocznic niepodległości Stanów Zjednoczonych i inne.
W 1924r. mieszkańcy Napola poczynili starania, aby ich dzieci mogły chodzić do szkoły w Ostrowitem, a nie do Pluskowęs. 27 września 1924 roku kierownictwo tutejszej szkoły otrzymało w tej sprawie następujące rozporządzenie: „Uwzględniając podania mieszkańców Napola, poparte uchwałą Rady Szkoły w Ostrowitem z dnia 20 VII 1924r. Kuratorium zgadza się na przydzielenie dzieci z Napola do szkoły w Ostrowitem”.
Według sprawozdania za rok szkolny 1926/27 z dnia 20 VII, 2 – klasowa, katolicka szkoła miała 5 oddziałów.
ODDZIAŁ LICZBA DZIECI UZYSKAŁO PROMOCJĘ
V – 21 / 21
IV – 24 / 19
III – 27 / 24
II – 15 / 13
I – 22 / 16
RAZEM 109 93
Klasa niemiecka przy końcu roku szkolnego liczyła 4 oddziały
Oddział Liczba dzieci Uzyskało promocję
IV – 12 / 12
III – 14 / 11
II – 6 / 6
I – 7 / 6
RAZEM 39 35
Biblioteka szkolna to 82 tomy, zaś średnia frekwencja uczniów wynosiła 94%
W czasie wakacji letnich 16 VIII 1928r. odbyło się posiedzenie Rady Szkoły w Ostrowitem. Oto niektóre punkty posiedzenia, obrazujące ówczesne problemy szkoły:
II. Remonty w szkołach:
· odnowienie trzech pokojów mieszkalnych p. kierownika,
· naprawienie dwóch pomp szkolnych,
· przestawienie jednego pieca i ogniska kuchennego u nauczycielki p.Szulcówny,
· naprawa okien u p.Szulcówny,
· naprawę schodów szkolnych w ogrodzie oddaje się do dyspozycji Rady Gminnej,
· w wakacjach jesiennych wyłożyć piece w izbach szkolnych w Ostrowitem i Poćwiardowie (szamotem)
· w szkole w Poćwiardowie należy odnowić przed zimą okna w izbie szkolnej i kuchni
III. Z powodu braku odpowiedniej liczby dzieci ewangelickich obecnie istniejącą klasę likwiduje się 15 października b.r. W związku z tym, należy szkołę zorganizować jako trzyklasową. Dzieci ewangelickie otrzymują tygodniowo 2 godziny nauki religii i języka polskiego.
Inspektor Szkolny podał do wiadomości, że z dniem 1 lutego 1929r. należy wprowadzić dla dzieci pierwszego oddziału zeszyty i już nigdy do tabliczek nie powracać (rozporządzenie z dnia 29.XII.1928r.)
W latach 20-tych Kuratorium Okręgu Szkolnego Pomorza organizowało kursy oświaty pozaszkolnej. W Ostrowitem taki kurs rozpoczęto w listopadzie 1929r. Lekcji udzielali tutejsi nauczyciele: Pani Szulcówna uczyła języka polskiego. Pan Tadeusz Jędryczka – nauczyciel z Poćwiardowa uczył tzw. rachunków, a Pan Borutta – geografii współczesnej. Wykłady wówczas odbywały się trzy razy w tygodniu po 3 godziny dziennie.
Wg stanu z dnia 7 stycznia 1930 r. na kurs uczęszczało 45 słuchaczy (w tym 33 mężczyzn i 12 kobiet). Przeciętny ich wiek wynosił 18 lat.
Wg spisu ludności, który odbył się w dniach 9 – 12 grudnia 1912r. w gminie Ostrowite mieszkała 1096 osób (z polskim językiem ojczystym 896, innym 200). Dzieci w wieku 13 lat było 336. Niemcy stanowili 23,1% ludności wsi.
Na początku lat 30-tych w Ostrowitem pojawiły się dwie nowe postacie, które miały duży wpływ na dorobek i historię wsi. Z dniem 8 września 1931r. opuścił tutejszą parafię ks. Smoleński, a na jego miejsce przyszedł ks.Bernard Goebel. Natomiast w roku szkolnym 1933/34 na miejsce nauczycielki – Pani Golusińskiej, przybył do Ostrowitego praktykant nauczycielski – Pan Eugeniusz Zwoliński (późniejszy kierownik szkoły, do dziś mieszkający w Ostrowitem).
W 1935r. po długich staraniach Rady Szkoły przystąpiono do gruntownego remontu tutejszej placówki. Przełożono cały dach – 300m2 pokryto eternitem, dano nowe rynny. Koszt remontu wyniósł 2.300 zł.
W tym samym roku sprzedano na licytacji park szkolny leżący po stronie południowo – zachodniej, za kwotę 1.183,35 zł. Pieniądze przeznaczono na uregulowanie długów szkolnych (remont dachu), a pozostałe 300 zł. przeznaczono na założenie sadu. Przed szkołą posadzono (27.IV.1935 r.) 19 lip, które szkoła otrzymała z okazji „Święta Lasu”.
W kronice szkolnej bardzo dużo miejsca poświęcono tragicznemu wydarzeniu – śmierci Pierwszego Marszałka Polski, Józefa Piłsudskiego. Zmarł on 12 maja 1935r. o godzinie 20:45. Dzieci szkolne, nauczycielstwo i cała społeczność okryła się żałobą. Długi korytarz szkolny zamieniono w kaplicę. 16 maja gmina Podzamek Golubski urządziła obchody żałobne w Ostrowtem. O godzinie 10:00 odbyła się z tej okazji msza w tutejszym kościele. Udział w niej brały dzieci szkolne z całej gminy i okoliczna ludność. Po nabożeństwie, pochód żałobny wrócił na boisko szkolne, na akademię. Kierownik tutejszej szkoły – Walerian Brzeziński odczytał orędzie Prezydenta Rzeczypospolitej. Na uroczystości obecny był też Tadeusz Jędryczka – kierownik szkoły w Poćwiardowie.
Kolejny ważny epizod w historii naszej szkoły to przemianowanie dotychczasowej trzyklasowej Publicznej Szkoły Powszechnej w Ostrowitem na Publiczną Szkołę Powszechną II Stopnia. Stało się to na mocy Dekretu Inspektora Szkolnego w Toruniu z dnia 26 listopada 1937r. (Nr 7304/37)
Na dwa lata przed wybuchem II wojny światowej, przy szkole powstała organizacja pod nazwą Opieka Rodzicielska (odpowiednik dzisiejszej opieki społecznej). Przewodniczącą Opieki Rodzicielskiej została Pani Waleria Maćkowska, kierownicza tutejszego schroniska im. gen.Hallera. Organizacja urządzała zabawy, z których dochód przeznaczono na dożywianie biednej dziatwy szkolnej. Na przykład do kwietnia 1938r. korzystało z tej pomocy siedemnaścioro dzieci (drugie śniadanie: świeży chleb i szklanka gorącego mleka). Zamożniejsze dzieci otrzymywały mleka za opłata 5 groszy.
W roku szkolnym 1938/39 dokonano sporo zmian w szkole. Wymieniono stare ławki w sali nr 5 i 6 na stoły i krzesełka. Na ścianach umieszczono duże tablice, ustawiono nowy piec ciągłego palenia za cenę 250 zł. Dzieci zaś, w tym roku szkolnym było niewiele – tylko 124 uczniów.
Ostatni zapis w kronice szkolnej w okresie międzywojennym – to informacja z dnia 6 marca 1939r. o zbliżających się wyborach do rady gromadzkiej.
ROZDZIAŁ III
W okresie II wojny światowej kronika szkoły była nadal prowadzona przez Niemców. Na podstawie tłumaczeń, można przytoczyć sporo istotnych wiadomości. Autorzy kroniki stwierdzają, że „polskie czasy nie przeszły bez śladu dla pięknego budynku pałacowego. Tynk odpadł w wielu miejscach, a wnętrze wymaga wielu napraw”. Należało przeprowadzić remonty, aby pomieszczenia, według autora kroniki, nadawały się do celów szkolnych. Prace murarskie i stolarskie trwały około 3 lat. Wiele troski i pracy wykazał niemiecki nauczyciel, którego zadaniem było znalezienie środków na te prace. W wyremontowanym budynku rozpoczęły się zajęcia. W maju 1940r. wzięło w nich udział 18 chłopców i 30 dziewcząt z Ostrowitego, Poćwiardowa i Kiełpin. W lipcu 1940r. w szkole zakwaterowano wojsko niemieckie, które zajęło wszystkie pomieszczenia szkolne. Po wakacjach dzieci mogły zapoznać się z żołnierzami, którzy bardzo chętnie pokazywali broń, w jaką była wyposażona armia niemiecka. Wspólnie też śpiewano pieśni.
W związki ze wzrastającą liczbą dzieci szkolnych, do pracy przyjęto drugiego nauczyciela. W celu zbliżenia nauczycieli niemieckich do środowiska, wyposażono ich w rowery i motocykle.
W 1941r. lekarz wojskowy zakazał używania wody z istniejącej szkolnej pompy. Z tego powodu Urząd Budowlany Rzeszy z Grudziądza zainstalował nową pompę. Wykonano także łazienkę z toaletą. Dzięki temu znacznie poprawiły się warunki sanitarne w szkole. Ciekawym epizodem jest fakt, że w tamtym czasie wszystkie dzieci niemieckie były pod opieką dentystyczną, którą powierzono dr Otto z Golubia. Opieką lekarską nie były jednak objęte dzieci polskie.
Podobnie jak w okresie międzywojennym, dzieci szkolne były zwalniane od nauki w okresie jesieni celem pomocy przy pracach polowych – zbiorze buraków. Uczniowie pracowali też przy zasiewach, żniwach oraz pieleniu roślin.
Wiele informacji o stanie szkolnictwa w powiecie wąbrzeskim odczytać możemy z zapisków w kronice z roku 1943. Na posiedzeniu wychowawców w lutym 1943r., radca szkolny Pan Grapentei przeprowadził przegląd stanu szkolnictwa w powiecie, który obejmował 3 miasta, 9 okręgów większych i 61 gmin. Na tym obszarze zamieszkiwało 45.791 osób, w tym 8.450 dzieci podlegających obowiązkowi szkolnemu. Istniało 76 budynków szkolnych, z czego 6 – poddano „postronnemu” zarządowi, 5 – wydzierżawiono zaś 2 – zamknięto. Poza tym istniały 3 szkoły podstawowe, 4 gospodarstwa domowego, 21 szkół zawodowych rolniczych ( 1 szkoła wyższego stopnia), 1 szkoła zawodowa kupiecka (handlowa). W powiecie było czynnych 67 nauczycieli i kandydatów nauczycielskich, 3 pomocników szkolnych, 4 siły z wojennej służby pomocniczej oraz kilka uczennic z 7 klasowych wyższych szkół berlińskich; 14 zaś nauczycieli powołano do wojska. Według raportu – 97 etatów nauczycielskich było wolnych. Przyczyną trudności kadrowych była wojna. Na skutek wydanych zarządzeń Radcy Szkolnego, występowała bardzo duża rotacja nauczycieli przenoszonych bardzo często z miejsca na miejsce
Ostatnie zapiski kroniki mówią o tym, że w roku szkolnym 1943/44 szkoła w Ostrowitem liczyła 169 uczniów. Na liczbę tę składało się 68 uczniów ewangelickich i 101 uczniów wyznania katolickiego. Biorąc pod uwagę przynależność narodową, do szkoły uczęszczało: 66 Niemców, 57 Polaków oraz 46 z listy narodowościowej. „Wakacje letnie trwały od 14 lipca do 15 sierpnia” – to ostatnia informacja o naszej szkole w latach 1939 – 1945.
ROZDZIAŁ IV
Ostrowite zostało wyzwolone z jarzma niewoli 23 stycznia 1945r.. Tego dnia o zmierzchu pojawili się pierwsi żołnierze Armii Czerwonej. Wioska w tym czasie świeciła pustkami, gdyż Niemcy opuścili ją wraz z ustępującymi wojskami niemieckimi, a Polacy byli bardzo nieliczni. Większość została wywieziona do Niemiec na roboty w czerwcu 1940r.. W wiosce ani w najbliższej okolicy żadnych walk nie było. Dzięki temu Ostrowite uniknęło zniszczeń. Niemcy opuścili wioskę w pośpiechu nie zdążywszy niejednokrotnie zabrać ze sobą majątku ruchomego. Wyjeżdżali jednak z przekonaniem, że niedługo tu wrócą.
Pod koniec pierwszej dekady lutego zaczęli stopniowo wracać do Ostrowitego gospodarze wywiezieni w czasie okupacji na roboty przymusowe. Do domu nie wróciło 12 –tu aresztowanych w październiku 1939r. Polaków – mieszkańców Ostrowitego. Zostali oni wskazani przez Niemców mieszkających w Ostrowitem przed rokiem 1939. (powody polityczne, a często osobiste - nieporozumienia sąsiedzkie). Wywiezieni (prawdopodobnie) do Wąbrzeźna i zamordowani. Są dwie wersje dotyczące miejsca ich stracenia. Jedna, że rozstrzelano ich w Łopatkach koło Wąbrzeźna, inna, że na fortach koło Torunia.
Męczeńską śmiercią z rąk okupanta zginęli: Tadeusz Jędryczka – nauczyciel z Poćwiardowa, Leon Barański, Paweł Malinowski, Leon Kruszyński, Bezobrazow, Borowski, Henryk Gołębiewski, Władysław Balicki, Rudewicz, Leon Dąbrowski, Franciszek Maciejewski.
Po wojnie sołtysem gromady został Wincenty Gołębiewski, wójtem gminy Podzamek Golubski – Zygmunt Nowakowski. W Ostrowiytem zorganizowano posterunek MO, którego komendantem został Władysław Mitko. Parafię Ostrowite objął ksiądz Deskowski.
Publiczna Szkoła Powszechna w Ostrowitem otwarta została 27 marca 1945r. Szkoła pod względem administracyjnym, podlegała Powiatowemu Wydziałowi Oświaty, który pierwotnie miał siedzibę w Wąbrzeźnie, zaś od 1959r. w Golubiu-Dobrzyniu. Kierowniczką szkoły została Pani Ludomira Golusińska. Drugą nauczycielką była Pani Maria Marwicz – siostra byłego właściciela majątku Gajewo, przedwojenna nauczycielka szkoły zakonnej.
Wkrótce Pani Golusińska poprosiła Inspektora Szkolnego – Pana Juliana Wacławskiego o zwolnienie, ponieważ nie mogła poradzić sobie z uporządkowaniem szkoły po zniszczeniach wojennych.
Z dniem 21.IV.1945r. kierownikiem szkoły został Pan Władysław Kulma (przybył tu z powiatu sochaczewskiego), zaś jego żona – Józefa Kulmowa zatrudniona została na etacie nauczycielki.
Szkoła i jej otoczenie przedstawiała opłakany widok. Budynek otoczony był zwałami śmieci, sięgającymi w niektórych miejscach do wysokości okien. Jedynie przy schodach, śmieci były rozsunięte, aby umożliwić dzieciom wejście do szkoły. Tylko w niektórych oknach były szyby, w drzwiach brakowało zamków i kluczy. Park przed szkoła przypominał leśną porębę.
Ze sprzętów szkolnych ocalały tylko ławki w jednej klasie, gablota na pomoce szkolne, dwie tablice i jedna szafa. Zniszczeniu uległa biblioteka szkolna licząca około 350 tomów. Spośród książek księgozbioru przedwojennego, ocalała jedynie „Chata wuja Toma”. Przechowywał ją Pan Józef Stankiewicz. Z dokumentów kancelarii szkoły ocalała tylko kronika założona 1896r. i doprowadzona do jesieni 1944r. Znalazł ja kierownik szkoły w zwałach śmieci przeznaczonych do spalenia.
Zorganizowano 4 klasy według wieku uczniów. Zdarzały się więc przypadki, że w klasie I były dzieci nieźle czytające, zaś w klasie IV – nie znały liter, gdyż po raz pierwszy znalazły się w szkole. Z tego powodu Inspektor zalecił kierownikowi stworzyć klasy biorąc pod uwagę umiejętności uczniów.
W miarę napływu mieszkańców z głębi Niemiec, w szkole przybywało dzieci. Zajęcia w 1945r.trwały do 15 lipca. W tym dniu szkoła liczyła 204 uczniów (kl.-56; kl.II –43; kl.III-58; kl.IV-33; kl.V-14).
Do szkoły w Ostrowitem przyłączono obwód szkolny jednoklasowej Publicznej Szkoły w Poćwiardowie (była tam mała liczba dzieci).
Nauka w 1945r. była niezmiernie trudna. Największy problem stanowił brak podręczników, czy jakichkolwiek innych polskich książek. Nauka polegała najczęściej na pisaniu teksu przez nauczyciela na tablicy i przepisywaniu go przez uczniów. Z zeszytów uczyły się dzieci czytania. Uczniowie jednak garnęli się do nauki i szybko czynili postępy. Nauczyciele organizowali też kursy dokształcające dla dorosłych.
W lipcu 1946r. przystąpiono do gruntownego remontu szkoły. Odnowiono klasy, wyremontowano murowany parkan, a przede wszystkim naprawiono dach na budynku szkolnym i budynkach gospodarczych.
W roku szkolnych 1947/48 w Ostrowitem zorganizowano 7 – klasową szkołę podstawową. Ten stopień organizacyjny istniał do roku szkolnego 1965/66. Do obwodu naszej szkoły należały wsie: Ostrowite, Poćwiardowo, Napole, Gajewo, Skępsk.
31 sierpnia 1948r. o godzinie 21:17 po raz pierwszy w tutejszej szkole zabłysło światło elektryczne. Zelektryfikowano szkołę wraz z budynkami gospodarczymi.
Rok szkolny 1948/49 rozpoczął się zbiórką dzieci szkolnych przy nowonabytym aparacie radiowym. Wysłuchano przemówienia Ministra Oświaty Stanisława Skrzeszewskiego. Cała szkoła została zradiofonizowana 24 października 1948r.. Zainstalowano 4 głośniki, po jednym w każdej klasie. W tym dniu zainstalowano również 34 głośniki radiowe w całej wsi.
Kolejna zmiana stopnia organizacyjnego Szkoły Podstawowej w Ostrowitem nastąpiła w roku szkolnym 1965/66, w konsekwencji postanowień Ustawy z dnia 15 lipca 1961 r. o rozwoju sytemu oświaty i wychowania. Wprowadziła ona 8 – klasową szkołę podstawową, której celem było lepsze przygotowanie uczniów do dalszego kształcenia i podnoszenia kwalifikacji zawodowych. W roku szkolnym 1965/66 uczniowie klasy VII, którzy do dnia 30 czerwca 1966r. nie ukończyli 14 lat, obowiązani byli kontynuować naukę w klasie VIII. Pozostali kończyli naukę w szkole podstawowej i mieli przejść do szkół ponadpodstawowych. Taki stopień organizacyjny przetrwał do czerwca 1999r.
20.VI.1964r. rozpoczęto budowę nowej szkoły – pawilonu, w którym mieszczą się dwie izby lekcyjne, pracownia techniczna (w piwnicy) i sala gimnastyczna. Wykonawcą robót było Miejskie Przedsiębiorstwo Remontowo – Budowlane w Golubiu – Dobrzyniu. Znaczną część prac wykonali rodzice w czynie społecznym. Nowy budynek szkolny oddano do użytku 15.X.1965r. Ponieważ nie założono jeszcze centralnego ogrzewania, do pomieszczeń wstawiono żelazne piece. W październiku 1971r. zostało wreszcie założone centralne ogrzewanie w starym i nowym budynku szkoły oraz w mieszkaniach nauczycielskich.
Kolejna rozbudowa nastąpiła w 1993r.. Dobudowano segment o wymiarach 10m x 15m (dobudówka do sali gimnastycznej). Na parterze znajduje się kuchnia wraz z zapleczem, sanitariaty i szatnie, zaś na I piętrze – dwie izby lekcyjne, szatnia, sanitariaty.
Na przestrzeni lat widać wyraźnie ciągły rozwój szkoły, na co wpływ mają kierownicy, nauczyciele i liczni sojusznicy, sprzymierzeńcy placówki. Wielką zasługę w dziele modernizacji rozwoju placówki, mieli i mają rodzice naszych dzieci.
W roku szkolnym 1999/2000 Ministerstwo Edukacji Narodowej wprowadziło reformę systemu edukacyjnego, w wyniku której szkoły podstawowe przekształcono w placówki 6 – klasowe, po ukończeniu których uczniowie przechodzą do 3 – letniego gimnazjum. Szkoła Podstawowa w Ostrowitem stała się więc 6 – klasową, a gminne gimnazjum utworzono w Gałczewie.
Naukę w naszej szkole w roku szkolnym 1999/2000 rozpoczęło 197 uczniów w 7 oddziałach, bowiem pozostali jeszcze uczniowie klasy VIII.
Ostatecznie w roku szkolnym 2000/2001 w szkole było tylko 6 oddziałów, a w nich 156 uczniów.
Obecnie obwód naszej szkoły obejmuje: Ostrowite, Gajewo, Skępsk, Sokoligórę, Olszówkę, Poćwiardowo, Owieczkowo.
Dzieci z obwodu szkolnego dowożone są do szkoły autobusami. W szkole jest stołówka. Wydajemy dla dzieci posiłki jednodaniowe (zupy) oraz herbatę. Szkoła posiada pracownię komputerową wyposażoną w 10 komputerów podłączonych do sieci internetowej.
6 kwietnia 2001 roku Uchwałą Rady Gminy Golub – Dobrzyń nr 27/147/2001 z dnia 25 stycznia 2001r. szkole nadano imię Tadeusza Jędryczki.
ROZDZIAŁ V
Kierownicy szkoły w okresie międzywojennym.
1. Bunn (19230
2. Paweł Duhlmann (1923-1931)
3. Walerian Brzeziński (1931-1939)
4. Tadeusz Jędryczka – kierownik szkoły w Poćwiardowie (1923-1939)
Kierownicy i dyrektorzy Szkoły Podstawowej W Ostrowitem od 1945r.
1. Ludomira Golusińska (1945, III-IV)
2. Władysław Kulma (1945-1951)
3. Eugeniusz Szwajkowski (1951-1953)
4. Zygfryd Strzelecki (1953-1954)
5. Józef Budnicki (1954-1956)
6. Eugeniusz Zwoliński (1956-1972)- mieszkaniec Ostrowitego
7. Łukasz Sadowski (1972-1982)- zamieszkuje w Lipnie
8. Marian Bernyś (1982-1992)- zamieszkuje w Kowalewie
9. Joanna Urbaczewska (1992 - 2007) mieszkanka Ostrowitego
10. Janusz Gurtowski (2007 - 2014) - mieszkaniec Golubia-Dobrzynia
11. Brygida Izajasz (2014 - 2021) - mieszkanka Ostrowitego
12. Tomasz Paprocki (od 2021) - mieszkaniec Golubia-Dobrzynia
ROZDZIAŁ VI
Nauczyciele szkoły w okresie międzywojennym
1. Barylska Ludwika
2. Betkerówna Helena
3. Borkowska Jadwiga
4. Borutta Adalbert
5. Bunn
6. Dalhman Paweł
7. Hahn Teodor
8. Kamiński
9. Królówna Irena
10. Lawin
11. Łaziński
12. Markowska Helena
13. Massakowski
14. Murawski Kazimierz
15. Okonkówna
16. Ołtaszewski Ludwik
17. Pastwa
18. Schilakówna Stefania
19. Skoczylasowa Stefania
20. Szulcówna Ludomira
21. Wróblewski Gracjan
22. Zawinów Ludwik
23. Zwoliński Eugeniusz
Nauczyciele w latach 1945- 2000
1. Balicka Irena
2. Becker Teresa
3. Bernyś Barbara
4. Bernyś Marian
5. Boniecka Grażyna
6. Cybulski Jan
7. Dawidowicz Janina
8. Dąbrowska Jadwiga
9. Filipowicz Anna
10. Golusińska Ludomira
11. Gołębiewska Maria
12. Grajek Andrzej
13. Grzela Katarzyna
14. Gurtowski Janusz
15. Guzowski Eugeniusz
16. Hołtyn Maria
17. Izajasz Sławomir
18. Jabłoński Eugeniusz
19. Jasiński Maciej
20. Karnoski Albin
21. Kisicki Jerzy
22. Kołodziej Małgorzata (Czarnecka)
23. Kowalska Hanna
24. Kulma Wiktor
25. Kuna Jadwiga (Mazur)
26. Kulmowa Józefa
27. Kurkowski Piotr
28. Kurzyński Piotr
29. Kwiatkowska Eleonora
30. Lencka Barbara
31. Lewandowska Ewa
32. Maciejewski Roman
33. Marwicz Maria
34. Meller Mariola
35. Myszak Krystyna
36. Naryśkiewicz Sławomira
37. Neumer Jarosław
38. Olczak Anna (Morawska)
39. Ośka Maria
40. Pawlak Joanna (Urbaczewska)
41. Pawlik Wiesława
42. Piwowarska Maria
43. Pliszczyńska Sławomira
44. Rogowska Hanna
45. Roguska Maria
46. Romanowska Krystyna
47. Rozłonkowska Elżbieta (Wańczuk)
48. Sadowska Krystyna
49. Sadowski Łukasz
50. Siemiątkowska Irena
51. Smużyńska Iwona
52. Stankiewicz Stanisław
53. Sulkowska Wiesława (Kułakowska)
54. Śliwińska Apolina
55. Tasarz Lidia
56. Tasarz Roman
57. Tułodziecka Małgorzata
58. Wańczuk Bożena (Rozwonkowska)
59. Werner Irena
60. Wiśniewska Krystyna
61. Wolska Krystyna (Błaszkiewicz)
62. Wójcik Stanisław
63. Wrzesińska Wiesława (Gurtowska)
64. Zażdżyk Zofia
65. Zwoliński Eugeniusz
66. Lewicka Paulina
67. Skorska Julia
68. Schmidt Bartłomiej
69. Angowska-Jasińska Agnieszka